پروتز سينه

دکتر فرامرز صفائی متخصص جراحی به شايع ترين سؤالات در زمينه پروتز سينه پاسخ می دهد:
بهترين سن برای پروتز سينه کدام است؟

طبق دستورالعمل انجمن سازمان FDA استفاده از پروتزهای آبنمكی از سال 2000 برای افراد بالاتر از  18 سال و پروتزهای ژلی از سال 2006 برای افراد بالاتر از 22 سال برای عمل ماموپلاستي مجاز است و درصورتی كه هدف از جراحی پروتز، بازسازی سينه باشد از هر 2 نوع پروتز می توان در هر سنی استفاده كرد.
در چه مواردی از پروتز سينه استفاده ميشود؟

 تمايل فرد برای بزرگ كردن اندازه آن

اصلاح ناهنجاري مادرزادی سينه كه در آن يك يا هر دو رشد كافي نداشته اند. اصلاح تفاوت اندازه سينه ها

 اصلاح و كاهش سايز سينه به دنبال بارداری و شيردهی يا كاهش وزن شديد

 برای بازسازی سينه به دنبال جراحي مانند سرطان سينه يا ترما

عوامل موثر در انتخاب سايز پروتز كدامند؟

ابعاد خارجي سينه

ضخامت بافت نرم

خصوصيات عمومی سينه و عواملی مانند سن، قد، وزن، عرض شانه، قفسه سينه، لگن و باسن

تمايلات بيمار

تشخيص جراح   

انواع برش ها در جراحی پروتز كدام است؟

از طريق چين زيرسينه كه شايع ترين نوع برش مورد استفاده است.

برش از اطراف هاله سينه؛ در مواردي كه ليفت همزمان انجام مي شود، مي توان از اين نوع برش استفاده كرد.

از ناحيه زیر بغل

آيا جراحی پروتز سينه با شيردهی تدا

خلی دارد؟

خير، بسياری از زنانی كه تحت عمل جراحی پروتز قرار مي گيرند، مشكلی در شيردهی ندارند و هيچ گونه خطری برای مادران مشاهده نشده است. در مطالعاتی كه ميزان سيليكون در شير انسان اندازه گيری شده است، در زنان دارای پروتز سينه در مقايسه با زنان بدون پروتز، ميزان بالاتر سيليكون نشان داده نشده است و تغذيه با شير مادر برای نوزاد مشكلی ايجاد نمی كند. 

درحال حاضر چند نوع پروتز وجود دارد؟

2نوع: 1- آبنمكی (سالين) 2- ژلی (سيليكوني)

جدار هر 2 نوع پروتز از سيليكون غيرقابل نفوذ ساخته شده است. پروتزهای آبنمكی اولين بار در سال 1965 وارد بازار شدند و اولين نسل پروتزهای ژلی در سال 1962 معرفي شد و از سال 1993نسل پنجم آنها وارد بازار شده است. پروتزهای آبنمكی بعد از قرار دادن در محل، با سرم نمكي پر ميشوند ولی پروتزهای ژلی از قبل با سيليكون پر شده اند. پروتزهای آبنمكی سفت ترند و پروتزهای ژلی شكل طبيعی تری ايجاد می كنند و سطح پروتزهای نمكی يا ژلی ممكن است صاف (Smooth)، زبر (Textured) يا Micro textured باشد.

علل عمده تعويض پروتز كدامند؟

الف) صدمه شديد به پروتز، نشت پروتز در پروتزهای سالين يا ايجاد عوارضی مانند انقباض كپسولی

ب) تمايل فرد برای تغيير سايز كه عمدتا تمايل به افزايش سايز پروتز است.

 + بسياری از زنانی كه تحت عمل جراحی پروتز قرار می گيرند مشكلی در شيردهی ندارند و هيچ گونه خطری برای مادران مشاهده نشده است
منظور از پر شدن بهينه (اپتيمال) سينه چيست؟

پر شدن بهينه سينه، كمترين مقدار پر شدن توسط پروتز است كه می تواند ظاهر زيبای موردنظر بيمار را تامين كند که كمترين صدمات دراز مدت را براي بافت سينه ايجاد كند که همراه با حداقل ميزان نياز به جراحی مجدد است.  هرچه قطر (عرض) سينه بيشتر باشد و ميزان كش آمدن پوست به سمت جلو بيشتر، حجم بيشتری برای پر كردن پوشش سينه لازم است تا نتايج بهتری از نظر زيبايی به دست آيد.
اندازه برشها چقدر است؟

در مورد پروتزهای آبنمكي 3 تا 4 سانتيمتر و در مورد پروتزهای ژلی 4 تا 5 سانتيمتر است.

چند شكل پروتز وجود دارد؟

دو نوع: 1- گرد 2- قطره اشكی


رعايت چه اصولی ضروری است تا مانع ايجاد صدمات غيرقابل برگشت و ناهنجاريهای غيرقابل اصلاح در بافت سينه بيمار شود؟

الف) بايد محل قرار دادن پروتز طوری انتخاب شود كه حداكثر پوشش بافت نرم را روی تمامی نواحی پروتز در درازمدت ايجاد كند كه در اكثر موارد روش زير عضله ای نسبی يا دوگانه اين حالت را ايجاد مي كند.

ب) قطر (عرض) پروتز انتخابي بايد كمتر يا حداكثر معادل قطر (عرض) بافت سينه در قبل از عمل باشد تا پوشش بافت نرم اپتيمال و با ماندگاری درازمدت ايجاد شود. تنها مورد استثنا برای اين اصل، مواقعي است كه قطر سينه كمتر از 10 سانتيمتر باشد (مانند سينه هايي كه حالت توبولر دارند).

ج) از گذاشتن پروتزهايی كه برآمدگی بيش از حد ايجاد ميكنند (very high يا Ultrahigh) به ويژه در مواردی كه ميزان كش آمدن پوست به سمت جلو كمتر از 3 سانتيمتر است، بايد خودداری كرد. از موارد كاربرد محدود اين نوع پروتز، در افتادگی كاذب يا پتوز گلاندولر است و از اين نوع پروتز هرگز نبايد در افرادی كه بارداری يا شيردهی را تجربه نكرده اند يا دچار شلی پوست سينه در اثر كاهش وزن شديد نشده اند، استفاده كرد.

د) خودداری از گذاشتن پروتزهای بسيار بزرگ در تمامی بيماران؛ به ويژه آنهايي كه بافت نرم سينه شان نازك است.

عوامل تاثيرگذار در تعيين سايز پروتز كدامند؟

يكي از مهمترين عواملی كه در تعيين سايز پروتز دخالت دارد، پهنا يا عرض سينه (Breast width) است. 

بر اساس شلی و ميزان پر شدن پوست و ساير  اطلاعات ممكن است از حجم اوليه در نظر گرفته شده در جدول فوق تا 60 سی سی كم شود يا تا 90 سی سی اضافه شود.

يكی از معاينه هايی كه توسط جراح انجام می شود به نام كشيدن پوست سينه به سمت جلو (Anterior pull skin stretch) است كه پوست از ناحيه هاله سينه به سمت جلو كشيده مي شود. اگر ميزان جلو آمدن كمتر از 2 سانتيمتر باشد به ميزان 10درصد از حجم اوليه در نظر گرفته شده كم می شود. اگر ميزان جلو آمدن بيشتر از 3 سانتيمتر باشد به ميزان 15درصد و اگر بيشتر از 4 سانتيمتر باشد 20درصد به حجم اوليه در نظر گرفته شده اضافه می شود. اگر فاصله نوك سينه تا چين زير آن بيش از 9 سانتيمتر باشد، 10درصد به حجم اوليه در نظر گرفته شده اضافه مي شود.

روش اندازه گيری حجم سينه ها بر اساس سيستم Cup به چه صورت است؟

حجم سينه ها بر اساس سيستم Cup به انواع AA، A، B،C،D،DD تقسيم می شود. در يك خانم با جثه متوسط كه اندازه دور قفسه سينه او حدود 75 سانتيمتر است اندازهCup وي عبارت خواهد بود از:

روش علمی تر برای به دست آوردن Cup محاسبه اختلاف بين دور قفسه سينه (اندازه محيط قفسه سينه از ناحيه چين زير سينه) و دور سينه (اندازه گيری محيط قفسه سينه از ناحيه نوك آن) است.


به عنوان مثال:

اگر بخواهيم از CupB به CupC برويم، بايد حجم سينه ها در هر طرف 150سی سی افزايش يابد تا  اختلاف بين دو محيط قفسه سينه از 15 سانتيمتر به 19 سانتيمتر افزايش يابد. در مثال ذكر شده برای اينكه حجم سينه ها يك سايز افزايش يابد، نياز به استفاده از پروتز 150سی سی است (اگر پروتز در زير غده گذاشته شود) در صورتی كه پروتز زير عضله گذاشته شود بايد از پروتز 190 تا 200 سی سی استفاده شود.

محل قرار دادن پروتز كجاست؟

الف: زير غده: در اين روش پروتز زير بافت سينه و روی عضله سينه ای بزرگ (پكتوراليس ماژور) قرار داده مي شود.

مزاياي اين روش: شكل گيری سينه ها بهتر است. خطر جابه جايی پروتز به سمت خارج به دليل فشار عضله سينه ای و خطر بدشكلی سينه در اثر انقباض عضله سينه ای كمتر است.

معايب اين روش: پوشش بافت سينه در قسمت فوقانی و داخلی كافي نيست. ميزان انقباض كپسولی و نياز به عمل مجدد ناشی از آن در اين روش بيشتر است. احتمال تداخل با ماموگرافی بيشتر است. احتمال ايجاد حالتی به نام synmastia (چسبيدن پروتزهاي دوطرف به يكديگر) و باريك شدن قابل توجه فاصله بين دو سينه در اين روش بيشتر است.

ب: ساب فاسيال (زير فاسيا): در اين روش پروتز زير بافت سينه و فاسيای عضله و روی عضله سينه ای بزرگ قرار داده می شود. در هيچ مطالعه علمی معتبر مزيت ثابت شده ای برای روش زير فاسيا در مقايسه با روش زير غده ای گزارش نشده است.

ج: رتروپكتورال نسبی (زير عضله ای نسبی): در اين روش پروتز، زير عضله ای سينه ای بزرگ قرار داده مي شود و تمام اتصالات تحتانی عضله در ناحيه چين زير سينه ای حفظ می شود.

مزايای اين روش: پوشش خوب بافت نرم را در درازمدت برای پروتز فراهم مي كند. تداخل كمتری با ماموگرافی دارد. احتمال مشاهده پروتز در قسمت داخلي و فوقاني كمتر است. احتمال جابه جايی پروتز به سمت پايين هم كمتر است.

معايب اين روش: به علت فشار ناشی از قطع نشدن اتصالات تحتانی عضله، احتمال جابه جايی پروتز به سمت بالا وجود دارد و با هر بار انقباض عضله سينه ای بزرگ احتمال بدشكلی نمای سينه وجود دارد. درد بعد از عمل، در مقايسه با ساير روشها بيشتر است.

د: دوگانه (dual plane): در اين روش پروتز در قسمت فوقاني زير عضله سينه اي بزرگ قرار می گيرد و چون در اين روش اتصالات تحتانی عضله در مسير چين زير سينه ای قطع می شود، قسمت تحتانی عضله به سمت بالا جمع مي شود و درنتيجه، پروتز در قسمت تحتانی در زير بافت سينه قرار می گيرد. در اين روش اتصالات عضله سينه ای بزرگ به استخوان جناغ قطع نمی شود.

مزايای اين روش: بهترين پوشش بافت نرم را در دراز مدت در قسمت فوقانی و داخلی سينه فراهم می کند؛ بنابراين روش ارجح در جراحی پروتز است. معايب روش رتروپكتورال نسبی را ندارد. درد بعد از عمل كمتر است و احتمال نياز به عمل مجدد در اين روش كمتر است.

معايب اين روش: در مقايسه با روش رتروپكتورال نسبی، پوشش بافتی در ناحيه چين زير سينه ای كمتر است.